Partizip Perfekt & Präsens |
bloßgelegen bloßliegend
|
Indikativ Präsens |
ich liege bloß du liegst bloß er liegt bloß wir liegen bloß ihr liegt bloß sie; Sie liegen bloß
|
Indikativ Perfekt |
ich habe bloßgelegen du hast bloßgelegen er hat bloßgelegen wir haben bloßgelegen ihr habt bloßgelegen sie; Sie haben bloßgelegen
|
Indikativ Präteritum |
ich lag bloß du lagst bloß er lag bloß wir lagen bloß ihr lagt bloß sie; Sie lagen bloß
|
Indikativ Plusquamperfekt |
ich hatte bloßgelegen du hattest bloßgelegen er hatte bloßgelegen wir hatten bloßgelegen ihr hattet bloßgelegen sie; Sie hatten bloßgelegen
|
Indikativ Futur I |
ich werde bloßliegen du wirst bloßliegen er wird bloßliegen wir werden bloßliegen ihr werdet bloßliegen sie; Sie werden bloßliegen
|
Indikativ Futur II |
ich werde bloßgelegen haben du wirst bloßgelegen haben er wird bloßgelegen haben wir werden bloßgelegen haben ihr werdet bloßgelegen haben sie; Sie werden bloßgelegen haben
|
Konjunktiv I Präsens |
ich liege bloß du liegest bloß er liege bloß wir liegen bloß ihr lieget bloß sie; Sie liegen bloß
|
Konjunktiv I Perfekt |
ich habe bloßgelegen du habest bloßgelegen er habe bloßgelegen wir haben bloßgelegen ihr habet bloßgelegen sie; Sie haben bloßgelegen
|
Konjunktiv II Präsens |
ich läge bloß du lägest bloß er läge bloß wir lägen bloß ihr läget bloß sie; Sie lägen bloß
|
Konjunktiv II Perfekt |
ich hätte bloßgelegen du hättest bloßgelegen er hätte bloßgelegen wir hätten bloßgelegen ihr hättet bloßgelegen sie; Sie hätten bloßgelegen
|
Konjunktiv II Futur I |
ich würde bloßliegen du würdest bloßliegen er würde bloßliegen wir würden bloßliegen ihr würdet bloßliegen sie; Sie würden bloßliegen
|
Konjunktiv II Futur II |
ich würde bloßgelegen haben du würdest bloßgelegen haben er würde bloßgelegen haben wir würden bloßgelegen haben ihr würdet bloßgelegen haben sie; Sie würden bloßgelegen haben
|
der Imperativ |
du liege bloß; lieg bloß
|