stranden

werkw.

Uitspraak:	[ˈstrɑndə(n)]
Verbuigingen:	strandde (verl.tijd ) is gestrand (volt.deelw.)

1) (van schepen) onbedoeld op land terechtkomen en vastzitten - stranden

Het schip is door de storm van zijn ankers geslagen en bij Den Helder gestrand. - Der Anker des Schiffes hat sich durch den Sturm losgerissen und das Schiff ist bei Den Helder gestrandet.

2) (van reizigers) onbedoeld niet verder kunnen en ergens moeten blijven - stranden

Door de sneeuw reden er geen treinen meer en zijn duizenden reizigers gestrand. - Durch den Schnee fuhren keine Züge mehr und Tausende Reisende strandeten.

3) mislukken - stranden , fehlschlagen

De eerste poging om het paard te bevrijden is gestrand. - Der erste Versuch, das Pferd zu befreien, ist fehlgeschlagen. Ons huwelijk is gestrand. - Unsere Ehe ist fehlgeschlagen.

© K Dictionaries Ltd.

stranden (ww.)	abgehen (ww.) ; auffliegen (ww.) ; auflaufen (ww.) ; danebengehen (ww.) ; fehlschlagen (ww.) ; irren (ww.) ; scheitern (ww.) ; schiefgehen (ww.)
stranden (werkw.)	stranden
het stranden	das Anschwemmen
stranden	auf Grund geraten ; stranden ; Strandung

Bronnen: interglot; Wikipedia; Wiktionary; Download IATE, European Union, 2017.; Trueterm




NL: aandrijven
NL: aanspoelen
NL: afgaan
NL: falen
NL: floppen
NL: misgaan
NL: mislopen
NL: mislukken
NL: verkeerd lopen

NL: op de kust stranden DE: an der Küste stranden
NL: (pogingen, onderhandelingen) stranden (op) DE: scheitern (an (3))