ontbreken

werkw.

Uitspraak:	[ɔntˈbrekə(n)]
Verbuigingen:	ontbrak (verl.tijd ) heeft ontbroken (volt.deelw.)

er niet bij zijn, terwijl dat wel verwacht wordt - fehlen

Ik telde ze na en er ontbrak er een. - Ich zählte sie nach und es fehlte eins.

Het ontbreekt me aan... (=ik heb niet voldoende...) - Es fehlt mir an ...

© K Dictionaries Ltd.

ontbreken (ww.)	abwesend sein (ww.) ; fehlen (ww.) ; versäumen (ww.)
ontbreken (werkw.)	fehlen
ontbreken	mangeln

Bronnen: interglot; Wiktionary




NL: gemis
NL: mankeren
NL: verzuimen

NL: het ontbreekt hem aan geld DE: es fehlt (mangelt) ihm an Geld, das Geld fehlt ihm
NL: (in dat gezin) ontbreekt (het aan) alles DE: mangelt es an allem
NL: wat ontbreekt er nog aan DE: was fehlt noch daran
NL: dat ontbrak er nog maar aan! DE: das fehlte (gerade) noch!
NL: het z. aan niets laten ontbreken DE: sich nichts abgehen lassen, es sich an nichts fehlen lassen