stuiten

werkw.

Uitspraak:	[ˈstœytə(n)]
Verbuigingen:	stuitte (verl.tijd ) heeft, is gestuit (volt.deelw.)

tegen iets aan komen en terugkaatsen - stoßen

Bij het biljarten stuiten de ballen steeds tegen elkaar. - Beim Billardspiel stoßen die Kugeln stets gegeneinander.

niet te stuiten zijn (=niet tegengehouden kunnen worden) - nicht aufzuhalten sein De opmars van die technologie is niet meer te stuiten. - Der Aufmarsch der Technologie ist nicht mehr aufzuhalten.

© K Dictionaries Ltd.

stuiten (ww.)	echoen (ww.) ; erhallen (ww.) ; resonieren (ww.) ; widerhallen (ww.)
stuiten (werkw.)	aufhalten ; stoppen ; stoßen
het stuiten	das Steißbeine

Bronnen: interglot; Wiktionary




NL: beletten
NL: botsen
NL: echoën
NL: fschijnen
NL: irriteren
NL: reflecteren
NL: schokken
NL: stoten
NL: stuiteren
NL: stuitjes

NL: (de vijand) rukte op en was niet te stuiten DE: drang unaufhaltsam vor
NL: (dat) stuit me tegen de borst DE: ist mir zuwider, (sterker) empört mich
NL: op e. moeilijkheid, op verzet stuiten DE: auf eine Schwierigkeit, auf Widerstand stoßen