binden

werkw.

Uitspraak:	[ˈbɪndə(n)]
Verbuigingen:	bond (verl.tijd ) heeft gebonden (volt.deelw.)

1) erom heen doen en vastmaken - binden

een touw om een paal binden - ein Seil um einen Pfahl binden

2) (vloeistof) dikker maken - binden

gebonden sauzen en soepen - gebundene Soßen und Suppen

3) deel van de uitdrukking: -

gebonden zijn aan (=beperkt zijn in je vrijheid door) - an etwas gebunden sein aan huis gebonden zijn door kleine kinderen - wegen kleiner Kinder ans Haus gebunden sein

© K Dictionaries Ltd.

binden (ww.)	binden (ww.) ; verketten (ww.) ; verbinden (ww.) ; konnektieren (ww.) ; knebeln (ww.) ; ketten (ww.) ; erpressen (ww.) ; den Mund verbieten (ww.) ; Bücher binden (ww.) ; aneinanderreihen (ww.)
binden (werkw.)	binden
binden	Abbinden ; umschnüren mit ; festbinden ; einbinden ; Bündeln ; Buendeln ; binden

Bronnen: interglot; Wikipedia; Wiktionary; Download IATE, European Union, 2017.




NL: bevestigen
NL: boeien
NL: boekbinden
NL: bundelen
NL: inbinden
NL: ketenen
NL: kluisteren
NL: knevelen
NL: knopen
NL: strikken

NL: Iemand aan handen en voeten binden DE: einem Hände und Füße binden
NL: aan een plaats gebonden zijn DE: an einen Ort gebunden sein