I de jongen

zelfst.naamw. (m.)

Uitspraak:	[ˈjɔŋə(n)]
Verbuigingen:	jongens (meerv.)

1) kind van het mannelijk geslacht - Junge (der ~)

In de klas zitten 10 jongens en 15 meisjes. - In der Klasse sind 10 Jungen und 15 Mädchen.

2) deel van de uitdrukking: -

snelle jongen (=moderne man) - moderner Mann

3) deel van de uitdrukking: -

zware jongen (=crimineel) - schwere Jungs

II jongen

werkw.

Uitspraak:	[ˈjɔŋə(n)]
Verbuigingen:	jongde (verl.tijd ) heeft gejongd (volt.deelw.)

(van dieren) nageslacht krijgen - Junge werfen
© K Dictionaries Ltd.

jongen (ww.)	Junge werfen (ww.) ; Junge bekommen (ww.)
het jongen	der Lausejunge ; der Taugenichts ; der Straßenjunge ; der Schelm ; der Rüpel ; der Racker ; der Lümmel ; der Lausbube ; der Gauner ; der Frechdachs ; der Flegel ; der Bengel
de jongen (m)	der Knabe ; der Junge
de jongen	der Junge

Bronnen: interglot; Wikipedia; Wiktionary; Engoi Woordenschatoefeningen




NL: baas
NL: bink
NL: gozer
NL: joch
NL: kind
NL: kwajongen
NL: rakker
NL: ter wereld brengen
NL: welp
NL: werpen

NL: jongen van Jan de Wit DE: famoser Kerl
NL: daar ben jij maar een kleine jongen bij DE: dagegen bist du nur ein Waisenknabe