fulminar

werkw.

Uitspraak:

[fulmi'naɾ]

1) destruir de manera instantánea a alguien o algo - treffen

El rayo fulminó a un campesino. - De bliksemflits heeft een boer getroffen.

2) impresionar a alguien de modo que quede sin palabras - tot zwijgen brengen

Con una mirada fulminó a la joven. - Met een blik heeft hij het meisje tot zwijgen gebracht.

© K Dictionaries Ltd.

fulminar (ww.)

uitvaren tegen (ww.)

Bron: interglot




ES: desatarse contra
ES: encolerizarse
ES: enfurecerse
ES: lanzar blasfemias
ES: rabiar
ES: vociferar
ES: zarpar