opdragen

werkw.

Uitspraak:	[ˈɔpdraxə(n)]
Verbuigingen:	droeg op (verl.tijd ) heeft opgedragen (volt.deelw.)

1) zeggen dat iemand iets moet doen - auftragen , anweisen

iemand een karwei opdragen - jemandem eine Arbeit auftragen

2) deel van de uitdrukking: -

de mis opdragen (=een godsdienstoefening leiden in de katholieke kerk) - die heilige Messe lesen

3) deel van de uitdrukking: -

een boek aan iemand opdragen (=als eerbewijs zeggen dat je het voor iemand hebt geschreven) - jemandem ein Buch widmen

© K Dictionaries Ltd.

opdragen (ww.)	Auftrag erteilen (ww.) ; auftragen (ww.) ; beauftragen (ww.) ; befehlen (ww.) ; beherrschen (ww.) ; erlassen (ww.) ; gebieden (ww.) ; herrschen (ww.) ; kommandieren (ww.) ; regieren (ww.)
opdragen	spucken

Bronnen: interglot; Trueterm; Download IATE, European Union, 2017.




NL: aanbevelen
NL: belasten
NL: bevelen
NL: commanderen
NL: decreteren
NL: gebieden
NL: gelasten
NL: instrueren
NL: opdracht geven
NL: toewijden

NL: Iemand iets opdragen DE: einem etwas auftragen, einen mit etwas beauftragen
NL: (iemand een boek, een kunstwerk) opdragen DE: widmen, zueignen
NL: de Heer een offer opdragen DE: dem Herrn ein Opfer darbringen