opleggen

werkw.

Uitspraak:	[ˈɔplɛxə(n)]
Verbuigingen:	legde op (verl.tijd ) heeft opgelegd (volt.deelw.)

(iemand) dwingen tot - vorschreiben , auferlegen , aufbürden

een boete opleggen - ein Bußgeld auferlegen

© K Dictionaries Ltd.

opleggen (ww.)	aulegen (ww.)
opleggen	anvertrauen ; Verlegen ; vorübergehende Stillegung

Bronnen: interglot; Download IATE, European Union, 2017.




NL: aanbrengen
NL: aandoen
NL: aantrekken
NL: opbrengen
NL: opdragen
NL: opladen
NL: opslaan

NL: Iemand een straf opleggen DE: einem eine Strafe auferlegen, (meer als rechter) eine Strafe über einen verhängen
NL: (iemand zijn wil) opleggen DE: aufzwingen
NL: het er te dik opleggen DE: (figuurlijk) dick auftragen