ontkomen

werkw.

Uitspraak:	[ɔntˈkomə(n)]
Verbuigingen:	ontkwam (enkelv.volt.deelw.) is ~ (volt.deelw.)

vluchten en daardoor voorkomen dat er iets naars met je gebeurt - entkommen

De daders zijn ontkomen. - Die Täter sind entkommen.

© K Dictionaries Ltd.

ontkomen (ww.)	ausbrechen (ww.) ; ausreißen (ww.) ; aussteigen (ww.) ; davoneilen (ww.) ; durchbrennen (ww.) ; entfliehen (ww.) ; entkommen (ww.) ; entweichen (ww.) ; entwischen (ww.) ; fliehen (ww.) ; flüchten (ww.) ; fortrennen (ww.)
ontkomen (werkw.)	entwischen

Bronnen: interglot; Wiktionary




NL: ontglippen
NL: ontsnappen
NL: ontvluchten
NL: uitwijken
NL: vluchten
NL: wegkomen
NL: weglopen
NL: wegrennen
NL: wegvluchten

NL: de dood ontkomen DE: dem Tode entgehen
NL: een gevaar ontkomen DE: einer Gefahr entrinnen, entkommen
NL: daaraan valt niet te ontkomen DE: das ist unvermeidlich, unumgänglich
NL: daaraan kun je niet ontkomen DE: (van afkomen) darum kannst du nicht herumkommen