I combatir

werkw.

Uitspraak:

[komba'tiɾ]

1) luchar con armas en un enfrentamiento - strijden

combatir sin tregua - onophoudelijk strijden

2) golpear con fuerza y de manera repetida - strijden

Combatió con furia. - Hij streed met woede.

II combatir

werkw.
enfrentarse físicamente una persona o animal con otros - vechten

combatir contra invasores - vechten tegen de aanvallers

III combatir

werkw.
1) oponerse a alguien con razones o argumentos - tegenspreken

Lo combatió con una argumentación implacable. - Hij sprak hem tegen met een onverbiddelijk betoog.

2) luchar contra una enfermedad o mal - strijden

Combatía al sida con todas sus fuerzas. - Hij streed tegen de aids met al zijn krachten.

© K Dictionaries Ltd.

combatir (ww.)

bekampen (ww.) ; bestrijden (ww.) ; bevechten (ww.) ; kampen (ww.) ; kleunen (ww.) ; strijd voeren (ww.) ; strijden (ww.)

Bron: interglot




ES: altercar
ES: armar camorra
ES: atacar
ES: batallar
ES: batirse
ES: batirse en duelo
ES: boxear
ES: contender
ES: disputar
ES: impugnar