1 to justify: “A slight cold does not warrant your staying off work.”
rechtvaardigen

2 an old word to state confidently or (be willing to) bet that: “I'll warrant he's gone riding instead of doing his work.”
garanderen
something that gives authority, especially a legal document giving the police the authority for searching someone's house, arresting someone etc: “The police have a warrant for his arrest.”
bevelschrift, machtiging
© K Dictionaries Ltd.

to warrant	deurwaardersexploot (ww.) ; waarborgen (ww.) ; volmacht (ww.) ; verzekeren (ww.) ; vergunning (ww.) ; vast beloven (ww.) ; sommatie (ww.) ; procuratie (ww.) ; mandaat (ww.) ; licentie (ww.) ; keur (ww.) ; kennisgeving (ww.) ; instaan voor (ww.) ; instaan (ww.) ; garant staan (ww.) ; garanderen (ww.) ; borg zijn (ww.) ; borg staan (ww.) ; aanschrijving (ww.)
warrant	bevel tot medebrenging ; warrant-cedel ; warrant ; waarborging ; waarborg ; veemceel ; sponsoren ; schriftelijk bevel ; optiecertificaat ; grond ; garantie ; borg staan voor

Bronnen: interglot; Download IATE, European Union, 2017.; Wakefield genealogy pages; Trueterm




EN: authority

EN: warrant of arrest= warrant of attorney NL: notariële volmacht
EN: warrant of distress NL: beslaglegging NL: dwangbevel
EN: a warrant is out against him NL: er loopt een arrestatiebevel tegen hem
EN: I'll warrantyou! NL: daar kun je van op aan