I versagen

werkw.

Uitspraak:

[fɛɐˈzaːgən]

1) nicht leisten können, was erwartet wird - falen

Er hat bei den Prüfungen versagt. - Hij is bij het examen tekortgeschoten.

2) plötzlich nicht mehr funktionieren - weigeren
3) deel van de uitdrukking:

jemandem etw. versagen (=jemandem etw. verweigern) - iemand iets weigeren

II das Versagen

zelfst.naamw.

Verbuigingen:

Versagens

deel van de uitdrukking: falen

Als Absturzursache wird menschliches Versagen angenommen. - Men neemt aan dat menselijk falen de oorzaak voor het neerstorten is geweest. ein plötzliches Kreislaufversagen - een plotselinge collaps

© K Dictionaries Ltd.

versagen (ww.)	ketsen (ww.) ; verbieden (ww.) ; versagen (ww.)
das Versagen	de flauwte (v)
versagen	falen ; harde fout ; het bezwijken ; het falen ; storing ; tekortschieten ; uitval ; de zwakheid (v)

Bronnen: interglot; Diving dictionary; Download IATE, European Union, 2017.




DE: fehlschlagen
DE: verbieten
DE: verweigern

DE: er war schon versagt NL: hij was al besproken
DE: das Gewehr versagt NL: het geweer ketst
DE: die Kräfte versagen NL: de krachten begeven het
DE: die Stimme versagt mir NL: mijn stem laat me in de steek
DE: sich etwas versagen NL: zich iets ontzeggen