Ausweichen

Vertalingen Ausweichen DE>NL

werkw.

Uitspraak:

[ˈa usva içən]

1) die Richtung oder Lage so ändern, dass man nicht auf etw. / jemanden trifft - ont-/uitwijken

dem entgegenkommenden Auto ausweichen - de tegemoetkomende auto ontwijken
Er konnte gerade noch ausweichen. - Hij kon nog net uitwijken.

2) vermeiden, sich nicht stellen - ont-/uitwijken

Weich mir nicht aus, ich hab dich was gefragt! - Ontwijk me niet, ik heb je wat gevraagd!
Er wich meinem Blick aus. - Hij ontwijkt mijn blik.

3) deel van de uitdrukking:

auf etw. ausweichen

Overige bronnen

ausweichen (ww.)	mijden (ww.) ; ontlopen (ww.) ; ontwijken (ww.) ; opzij gaan (ww.) ; uit de weg gaan (ww.) ; uitwijken (ww.) ; vermijden (ww.) ; zwenken (ww.)
das Ausweichen	mijding (znw.) ; omtrekkende beweging (znw.) ; de ontwijking (v) ; de uitwijking (v)

Bron: interglot

Voorbeeldzinnen met `Ausweichen`

Voorbeeldzinnen laden....

Synoniemen

DE: aus dem Weg gehen
DE: auswandern
DE: emigrieren
DE: fliehen
DE: vermeiden
DE: Vermeidung
DE: zur Seite gehen

ausweichen