bijten

werkw.

Uitspraak:	[ˈbɛitə(n)]
Verbuigingen:	beet (verl.tijd ) heeft gebeten (volt.deelw.)

1) met je tanden vastgrijpen - beißen

op je nagels bijten - Nägel kauen De hond heeft de buurjongen gebeten. - Der Hund hat den Nachbarsjungen gebissen.

om in te bijten (=dat of die er erg lekker uitziet) - zum Reinbeißen billen om in te bijten - einen Hintern zum Reinkneifen

dat bijt elkaar niet (=dat kan naast elkaar bestaan of gebruikt worden) - das beißt sich nicht Je kunt deze geneesmiddelen allebei gebruiken. Dat bijt elkaar niet. - Du kannst die Medikamente beide einnehmen. Sie beißen sich nicht.

2) (van chemische stoffen) schade of pijn veroorzaken - ätzen , beißen

bijtende vloeistoffen - ätzende Flüssigkeiten

© K Dictionaries Ltd.

bijten (werkw.)	beißen
de bijten	das Beißen

Bronnen: Wiktionary; interglot




NL: branden
NL: happen

NL: op de tong bijten DE: sich auf die Zunge beißen
NL: (peper) bijt op de tong DE: beißt auf der Zunge
NL: op de tanden bijten DE: die Zähne aufeinander beißen
NL: in het zand, het stof bijten DE: ins Gras beißen