bijten

werkw.

Uitspraak:	[ˈbɛitə(n)]
Verbuigingen:	beet (verl.tijd ) heeft gebeten (volt.deelw.)

1) met je tanden vastgrijpen - mordre

op je nagels bijten - manger/ronger ses ongles De hond heeft de buurjongen gebeten. - Le chien a mordu le fils des voisins.

om in te bijten (=dat of die er erg lekker uitziet) - appétissant billen om in te bijten - de jolies fesses

dat bijt elkaar niet (=dat kan naast elkaar bestaan of gebruikt worden) - ce sont des choses compatibles Je kunt deze geneesmiddelen allebei gebruiken. Dat bijt elkaar niet. - On peut utiliser ces deux médicaments en même temps. Leur action est compatible.

2) (van chemische stoffen) schade of pijn veroorzaken - ronger , corroder

bijtende vloeistoffen - des liquides corrosifs

© K Dictionaries Ltd.

bijten (ww.)	mordre (ww.)
de bijten	morsure (v)

Bronnen: Europakinderhulp; interglot




NL: branden
NL: happen

NL: op zijn nagels bijten FR: se ronger les ongles
NL: in stukken bijten FR: mettre en pièces (à  belles dents), déchiqueter (à  belles dents)
NL: Iemand in de arm bijten FR: mordre le bras à  quelqu'un.
NL: het bijten FR: la morsure