verwijten

werkw.

Uitspraak:	[vər'wɛitə(n)]
Verbuigingen:	verweet (verl.tijd ) heeft verweten (volt.deelw.)

(iemand) schuldig achten aan of beschuldigen van (iets) - reproach, blame

iemand iets verwijten - blame someone for something Er valt hem niets te verwijten. - There is nothing to blame him for. / He is blameless. We hoeven ons niets te verwijten. - We haven't done anything to deserve the blame. / Our conscience is clear.

© K Dictionaries Ltd.

verwijten (ww.)	to accuse ; to blame ; to discredit ; to hold against ; to rebuke ; to reprimand ; to reproach
verwijten (mv.)	reproaches (mv.)
het verwijten	the blaming
verwijten	reprove ; scold

Bronnen: interglot; Wakefield genealogy pages




NL: aanrekenen
NL: aanwrijven
NL: beknorren
NL: berispen
NL: berisping
NL: beschuldigen
NL: blameren
NL: gispen
NL: inwrijven
NL: kwalijk nemen

NL: dan hebben wij elkaar niets te verwijten EN: then we are quits
NL: zij hebben elkaar niets te verwijten EN: they are tarred with the same brush