ontzeggen

werkw.

Uitspraak:	[ɔntˈsɛxə(n)]
Verbuigingen:	ontzegde, ontzei (verl.tijd ) heeft ontzegd (volt.deelw.)

1) zeggen dat iemand iets niet (meer) mag - ablehnen , verweigern

iemand de toegang tot het stadion ontzeggen - jemandem den Zugang zum Stadion verweigern iemand de rijbevoegdheid ontzeggen - jemandem den Führerschein entziehen

2) deel van de uitdrukking: -

talent kan haar niet ontzegd worden (=zij heeft beslist talent) - Talent kann ihr nicht abgesprochen werden.

© K Dictionaries Ltd.

ontzeggen (ww.)

ablehnen (ww.) ; das Entsagen ; verweigern (ww.) ; vorenthalten (ww.)

Bronnen: Wikipedia; interglot




NL: onthouden

NL: Iemand het recht ontzeggen DE: einem das Recht absprechen, (door rechtbank) aberkennen
NL: Iemand zijn eis ontzeggen DE: (jur.) einen mit seiner Klage abweisen
NL: Iemand de toegang ontzeggen DE: einem. den Zutritt untersagen
NL: z. een genoegen ontzeggen DE: sich ein Vergnügen versagen