[ɔʀɛj]

1 organe qui sert à entendre - oor
© K Dictionaries Ltd.

oreille (v)	het gehoororgaan ; gehoorzin (znw.) ; het oor
oreille	afluisteraarster ; ankerblad ; ankerhand ; ankervloei ; oor ; vloei

Bronnen: interglot; Trueterm; Download IATE, European Union, 2017.




FR: sens auditif

FR: avoir l'oreille de quelqu'un. NL: graag door iemand aanhoord worden
FR: l'oreille basse NL: met hangende pootjes
FR: dire à  l'oreille NL: influisteren
FR: dresser l'oreille NL: de oren spitsen
FR: échauffer les oreilles NL: ergeren, kwaad maken
FR: être tout oreilles NL: een en al oor zijn
FR: faire la sourde oreille NL: Oostindisch doof zijn
FR: frotter les oreilles à  quelqu'un. NL: iemand afranselen
FR: montrer le bout de l'oreille (figuurlijk) NL: zich verraden
FR: ouvrir les oreilles NL: aandachtig luisteren
FR: prêter l'oreille NL: luisteren
FR: se faire tirer l'oreille NL: gemaand moeten worden
FR: avoir de l'oreille NL: een zuiver gehoor hebben
FR: avoir l'oreille dure NL: hardhorend zijn