I beschuldigen

werkw.

Uitspraak:

[bəˈʃʊldɪgən]

1) sagen, dass jemand etw. Negatives getan hat, an etw. schuld ist - beschuldigen

Sie beschuldigten sich gegenseitig, nicht gut genug aufgepasst zu haben. - Zij beschuldigden elkaar dat ze niet goed genoeg hebben opgepast.

2) jemanden wegen etw. vor Gericht bringen ^juridisch - beschuldigen

Er wird des sexuellen Missbrauchs beschuldigt. - Hij wordt van seksueel misbruik beschuldigd .

II Beschuldigte

zelfst.naamw. (masculine-feminine)

Uitspraak:	[bəˈʃʊldɪçtə]
Verbuigingen:	Beschuldigten , Beschuldigten

deel van de uitdrukking: ^juridisch beschuldigde

III die Beschuldigung

zelfst.naamw.

Uitspraak:	[bəˈʃʊldɪgʊŋ]
Verbuigingen:	Beschuldigung , Beschuldigungen

deel van de uitdrukking: beschuldiging

Beschuldigungen gegen jemanden erheben - beschuldigingen tegen iemand aanvoeren

© K Dictionaries Ltd.

beschuldigen (ww.)

beschuldigen (ww.) ; betichten (ww.) ; chargeren (ww.) ; incrimineren (ww.) ; overdrijven (ww.) ; tenlaste leggen (ww.) ; verdacht maken (ww.) ; verdenken (ww.)

Bron: interglot




DE: anklagen
DE: anschuldigen

DE: einen eines Dinges beschuldigen NL: iemand van iets beschuldigen