ontzeggen

werkw.

Uitspraak:	[ɔntˈsɛxə(n)]
Verbuigingen:	ontzegde, ontzei (verl.tijd ) heeft ontzegd (volt.deelw.)

1) zeggen dat iemand iets niet (meer) mag - deny, refuse, disallow

iemand de toegang tot het stadion ontzeggen - forbid someone entry into the stadium iemand de rijbevoegdheid ontzeggen - decline to grant a licence

2) deel van de uitdrukking:

talent kan haar niet ontzegd worden (=zij heeft beslist talent) - one can't deny her talent

© K Dictionaries Ltd.

ontzeggen (znw.)	the denial
ontzeggen (ww.)	to abnegate ; to deny

Bronnen: interglot; Wikipedia; KDE opensourcesoftware




NL: onthouden

NL: zich een genoegen ontzeggen EN: deny o.s. a pleasure
NL: zijn eis werd hem ontzegd EN: he was nonsuited
NL: zijn benen ontzegden hem de dienst EN: his legs failed him