roken

werkw.

Uitspraak:	[ˈrokə(n)]
Verbuigingen:	rookte (verl.tijd ) heeft gerookt (volt.deelw.)

1) (van een vuur) rook afgeven - rauchen

Het kampvuur brandde nauwelijks, het rookte alleen maar. - Das Lagerfeuer brannte kaum, es rauchte nur.

2) (voedingsmiddelen) door de rook van een houtvuur langer houdbaar maken - räuchern

paling roken - Aal räuchern gerookt spek - geräucherter Speck

3) tabak of andere drugs gebruiken door de rook ervan in te ademen - rauchen

Zij rookt al sinds haar twaalfde. - Sie raucht schon seit ihrem zwölften Lebensjahr. een sigaar roken - eine Zigarre rauchen

roken als een ketter (=de gewoonte hebben erg veel sigaretten te roken) - rauchen wie ein Schlot

© K Dictionaries Ltd.

roken (ww.)	qualmen (ww.) ; rauchen (ww.)
roken (werkw.)	rauchen ; räuchern
roken	Raeuchern ; Rauch ; Rauchen ; räuchern

Bronnen: interglot; Wiktionary; Download IATE, European Union, 2017.




NL: dampen

NL: niet roken DE: (in trein) Nichtraucher
NL: 'roken' gaan zitten DE: sich in ein Raucherabteil setzen, 'Raucher' nehmen
NL: gerookt vlees DE: geräuchertes Fleisch, Rauchfleisch
NL: gerookte paling DE: Räucheraal, Spickaal (der)