[lɑ̃g]

1 organe mou et long dans la bouche - tong

  'se mordre la langue'
  op zijn tong bijten

2 système de communication propre à un groupe de personnes - taal

  'la langue maternelle'

  'la langue française/japonaise/russe'
  de Franse/Japanse/Russische taal
© K Dictionaries Ltd.

langue (v)	de spraak (v) ; de taal (v) ; de taalbeheersing (v) ; de taalvaardigheid (v)
la langue	het taalgebruik ; het taalvak ; ~ tong
langue	amorce ; bevestigingsring ; klepel ; luchttong ; randscheur ; tong ; tong (klok)

Bronnen: interglot; ICT-Woordenboek; pijnstillerinfocentrum; Download IATE, European Union, 2017.




FR: argot
FR: baragouin
FR: connaissances de la langue
FR: dialecte
FR: expression
FR: idiome
FR: jargon
FR: langage
FR: parler
FR: patois

FR: langue maternelle NL: moedertaal
FR: langueverte NL: argot
FR: avaler sa langue NL: zwijgen, zich de tong afbijten
FR: coup de langue NL: hatelijkheid
FR: donner, jeter sa langue aux chats (aux chiens) NL: het opgeven (van een raadsel)
FR: avoir la langue trop longue NL: geen geheim kunnen bewaren
FR: mauvaise langue, langue de vipère NL: kwaadspreker (kwaadspreekster)
FR: se mordre la langue NL: zich op de lippen bijten
FR: avoir la langue bien pendue, bien affilée NL: niet op zijn mondje gevallen zijn
FR: prendre langue NL: ruggespraak houden
FR: qui langue a, à  Rome va NL: (spr.w) wie vraagt, komt overal terecht
FR: tirer la langue à  quelqu'un. NL: de tong tegen iemand uitsteken
FR: langue de terre NL: landtong