[kʀaʃe]

1 jeter ce que l'on a dans la bouche - (uit)spuwen

  'cracher un noyau'
  een pit uitspuwen[kʀaʃe]


1 rejeter de la salive hors de la bouche - spuwen

  'Il est interdit de cracher.'
  Het is verboden te spuwen.
© K Dictionaries Ltd.

cracher (ww.)

braken (ww.) ; fluimen (ww.) ; kotsen (ww.) ; overgeven (ww.) ; reutelen (ww.) ; rochelen (ww.) ; slijm opgeven (ww.) ; slijmen (ww.) ; spugen (ww.) ; spuwen (ww.) ; uitbraken (ww.) ; uithoesten (ww.) ; uitspugen (ww.) ; uitspuwen (ww.) ; vomeren (ww.)

Bron: interglot




FR: crachoter
FR: crachouiller
FR: expectorer
FR: vomir

FR: cracher du coton NL: een droge keel hebben
FR: cracher des injures NL: scheldwoorden uitbraken
FR: c'est son portrait tout craché NL: hij is het sprekend
FR: cracher ses poumons NL: t.b.c. hebben
FR: cracher au nez NL: in het gezicht spuwen